U Lučanima sve manje stanovnika
Republički zavod za statistiku objavio je u svojim dokumentima da je prosečna starost stanovnika opštine Lučani 47 godina a broj članova domaćinstva manji od tri (2,86).
Izračunato je, takođe, da su na području te opštine sredinom 2018. godine živela 18.602 meštanina, uz procenu da će ih 2041. godine biti tek 16.097.
Tako se, dakle, za našto više od polovine stoleća, prepolovio broj žitelja ove lepe i bogate visoravni u Staroj Srbiji. Jer po popisu iz 1953. godine, opština je imala čak 34.412 stanovnika, što je najviše otkako srpska država broji svoj narod.
Ti podaci svedoče, bez sumnje, da se verige i ognjišta u ovom pobrđu brzo gase, a zanimljivo je pogledati, iz knjige dr Ilije Popovića („Opština Lučani”), kako je ovaj predeo naseljen u neko doba. Tu stoji…
„Na osnovu podataka do kojih su istraživači došli može se zaključiti da je stanovništvo većinom doseljeničkog porekla. Tragovi materijalne kulture, praistorijskih naselja i humki ukazuju da je ovaj kraj i tada bio naseljen. Dragačevska groblja su, takođe, dragoceni materijal, jer čuvaju zapise o doseljavanju seoskog stanovništva od pre Prvog do Drugog svetskog rata”.
Prema rezultatima istraživanja vreme doseljavanja može se podeliti u više perioda, ali se svi slažu da je doseljavanje pre Prvog srpskog ustanka protiv Turaka bilo sporadično. Posle Drugog ustanka bilo je olakšica pri doseljavanju u Srbiju. Ona su, što se tiče Dragačeva vršena uglavnom zapadnom strujom i to…
„Iz predela Starog Vlaha, okoline Sjenice i Nove Varoši, s Lima, iz Crne Gore, Hercegovine i istočne Bosne, oko Foče. Putevi doseljavanja vodili su preko prelaza na Javoru, Kokinom Brodu, Stupskoj česmi i Mokroj Gori. Prelaskom u Srbiju zadržavali bi se u tim krajevma kao etapnim stanicama, dok bi neko krenuo prema dolini Zapadne Morave, dolinom Drine i ka Šumadiji da bi sagledali mogućnost trajnijeg naseljavanja”.
Tako je i zato je u novije vreme nastala izreka: „San svakog Dragačevca je da postane Čačanin”.
Izvor: Glas Zapadn Srbije