Danas je 11. april, Dan zaštite prirode Srbije
Dan zaštite prirode Srbije ustanovljen je Zakonom o zaštiti prirode 2009. godine kako bi se javnosti predstavio značaj očuvanja prirodne baštine.
Za Dan zaštite prirode u Srbiji odabran je 11. april zato što je toga dana 1949. godine prvi put ustanovljen status jednog područja kao zaštićenog prirodnog dobra, a to su vodopadi u okviru Spomenika prirode „Velika i Mala Ripaljka“ na teritoriji opštine Sokobanja.
Ove godine, u situaciji sprovođenja mera suzbijanja širenja koronovirusa Covid 19, posebno je značajno da se ukaže da je očuvana i nezagađena priroda značajan saveznik u prevazilaženju nastale pandemije i očuvanju zdravlja, navodi se na sajtu Zavoda za zaštitu prirode Srbije.
Bogatstvo prirode Srbije, koja predstavlja jedan od 158 centara svetskog biodiverziteta, ogleda se u prisustvu velikog broja staništa kao što su stepe, peščare, slatine i šume prašumskog karaktera u kanjonima i klisurama divljih reka i planina, što čini da naša zemlja predstavlja jedan od šest centara biodiverziteta Evrope, sa raznovrsnim ekosistemima od submediteranskog do subarktičkog tipa.
Naši najočuvaniji i najznačajniji delovi prirodne baštine čuvaju u okviru sistema 470 zaštićenih područja koja zauzimaju površinu od 7,66% teritorije Srbije.
O značaju biljnog i životinjskog sveta naše zemlje govori i podatak da, iako Srbija zauzima svega 0,82% evropskog kontinenta, u njoj živi 18,6% vaskularne evropske flore, dok u fauni kičmenjaka prednjače ptice, sa zastupljenošću od 66%.
Trenutno, stanovnici prirode koji se nisu mogli videti u pojedinim urbanim zonama, usled smanjenja kretanja ljudi, ponovo se vraćaju na nekadašnja staništa, o čemu nam svedoče slike koje stižu iz celog sveta.
U našoj zemlji mala je verovatnoća da će u gradove ući krupni sisari poput jelena, medveda, vukova i sličnih životinja, s tim da mogu biti uočljivije životinje koje su, inače, redovni stanovnici naših gradova. Životinje koje žive na periferiji gradova, kao što su lisica ili šakal, mogu zaći dublje u urbane zone gradova u potrazi za hranom. Naravno, ne treba zaboraviti da u gradovima možemo videti i vrste koje su retke i ugrožene na evropskom, pa i svetskom nivou, kao što su, na primer, vrste iz reda ptica: orao belorepan, mali vranac, vetruška i mnoge druge.
Iako svetu prirode prija smanjen intenzitet kretanja ljudi, i to pre svega u trenutnom reproduktivnom i periodu odgajanja mladih, koji se sada odvija uz minimalno uznemiravanje od strane ljudi, postoje životinje kojima, upravo u ovom periodu, treba naša pomoć.
To su životinje koje se nalaze u zoološkim vrtovima, prihvatilištima, javnim akvarijumima i tropikarijumima i drugim ustanovama koje imaju svoje mesto i ulogu u programima očuvanja retkih i ugroženih vrsta, prihvatu i zbrinjavanju, ali i obrazovanju na temu zaštite prirode, a koje, usled nemogućnosti rada sa posetiocima, nemaju dovoljno sredstava za ishranu i preživljavanje životinja.
Pomoć u ishrani životinja potrebna je Javnom akvarijumu i tropikarijum u Beogradu i prihvatilišt koje vodi Udruženje „Zooplanet“ iz Niša.
Polazeći od reči nobelovca Petera Handkea „Priroda je jedino obećanje na koje možemo računati“, danas, pre svega, pokazujemo odgovornost prema sebi i drugima, ali i prirodi, ako ostanemo kod kuće i poštujemo mere Vlade Republike Srbije u borbi protiv pandemije.